قانون مبارزه با پولشویی به انگلیسی

قانون مبارزه با پولشویی به انگلیسی

قانون مبارزه با پولشویی یکی از اصولی ترین قوانینی است که در مبارزه با جرایم اقتصادی به کار گرفته می شود. این قانون با هدف کاهش ریسک های پولشویی، ترویج رفتارهای مطابق با استانداردهای بین المللی و انطباق با توافق های مختلفی از جمله تافتا و تفنگ در سال ۱۹۸۸ بین تعدادی از کشورها ایجاد شده است.

این قانون در بسیاری از کشورها به کار گرفته شده است و به طور کلی به نیروی قانونی که در کشورهای مختلف تحت عنوان "دفتر مبارزه با پولشویی" شکل گرفته است ، اجازه می دهد که تعدادی از شرکت ها و بانک ها دارای موظفیت های قانونی رسمی باشند. این افراد با اعتبار و تحلیل اقتصادی و مالی به دنبال شناسایی حرکات پولی مزیتی می باشند.

باید توجه داشت که هر فرد و ارگانی که با پول عمومی سرو کار دارد، می تواند قابلیت استفاده از سیستم پولشویی را فراهم کند، بنابراین در بسیاری از کشورها تصمیم گیرندگان قوانین مبارزه با پولشویی و فعلیت های ارائه شده توسط این افراد، فرآیند ردیابی و شناسایی برای پولشویی را دشوار کرده اند. به این منظور، قانون مبارزه با پولشویی به هر فرد و گروهی که به هر نحو از نقل و انتقال پول استفاده می کند، اجازه می دهد به یک حالت شناسایی، تنبیه و ردیابی از جریانات پولی پیوست.

به طور خلاصه، قانون مبارزه با پولشویی می تواند در پایداری نظام مالی، جلوگیری از تروریسم و تقلبات مالی و شناسایی جرایم سازمان یافته به کار گرفته شود. با ایجاد این قانون، پولشویی و اجرای قانون برای ردیابی جرایم مالی و اقتصادی غیر قابل تحمل می شود.



سیاست‌های قانونی برای مبارزه با پولشویی

پولشویی یکی از مشکلاتی است که در اقتصاد جهانی با آن روبرو هستیم. از آنجا که پولشویی حاوی انواع فعالیت‌های غیرقانونی مانند قاچاق مواد مخدر، تروریسم و ارتشاء است، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی چندین سیاست قانونی و راهکاری برای مبارزه با آن ارائه داده‌اند.

بهترین راه برای مبارزه با پولشویی، تدابیر قانونی و برنامه‌های پیشگیری است. معمولاً سیاست‌هایی که به منظور مبارزه با پولشویی تدابیر قانونی اتخاذ می‌کنند، شامل تنظیمات حسابرسی و حسابرسی مالی، محافظت از حریم شخصی، تشدید مجازیت‌های مرتبط با پولشویی و سایر جرایم مرتبط با آن و بهبود همکاری و تبادل اطلاعات بین سازمان‌های مختلف قضایی و انفورماتیکی است.

سازمان‌های مالی نیز می‌توانند دستورالعمل‌هایی را برای جلوگیری از پولشویی پیاده کنند. این دستورالعمل‌ها شامل مواردی مانند شناسایی ریسک‌های پولشویی، نظارت بر همه معاملات مشکوک و گزارش دهی به سازمان‌های قضایی برای پیگیری است.

همچنین، کنترل ارزش افزوده، بهبود قوانین حمایت از شاهدان، ایجاد مفاهم بین المللی برای مبارزه با پولشویی و استفاده از تکنولوژی‌های روز راهکارهای مؤثر دیگری در جلوگیری از پولشویی هستند.

با اجرای صحیح سیاست‌های قانونی برای مبارزه با پولشویی، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی می‌توانند کاهش و حتی از بین بردن فعالیت‌های غیرقانونی را از محیط اقتصادی به دست آورند. همینطور، ارزش شفافیت و انضباط مالی در برابر تمامی اقشار و تمامی جوامع افزایش پیدا می‌کند که این امر کاهش ناامنی و آسیب‌های اقتصادی را در کشورها کاهش می‌دهد.



گزارش‌دهی مشکوکیت‌های پولشویی به مراجع قضایی

گزارش‌دهی مشکوکیت‌های پولشویی به مراجع قضایی، به معنای ارائه اطلاعات و شواهدی درباره فعالیت‌های مشکوک در زمینه پولشویی به مراجع قضایی است. پولشویی به معنای فرایند پنهان کردن مبالغ پولی نامشروع است که از راه‌های غیرقانونی درآمد آورده شده است. پولشویی تلاش افراد برای تبدیل پولی که از راه های نامشروع به دست آمده، به پول قانونی است.

بسیاری از فعالیت‌های پولشویی از راه صورت گرفته و به صورت پنهانی و زیرزمینی انجام می‌شوند. در این راستا، گزارش‌دهی مشکوکیت‌های پولشویی به مراجع قضایی می‌تواند مفید واقع شده و در تشخیص و اثبات فعالیت‌های پولشویی به مسئولین قضایی کمک کند. با گزارش‌دهی مشکوکیت‌های پولشویی، می‌توان در پیشگیری و کاهش روند افزایش بی‌رویه فعالیت‌های پولشویی موفق عمل کرد.

به منظور گزارش‌دهی مشکوکیت‌های پولشویی، افراد می‌توانند به نهادهای قانونی مانند مراجع قضایی، متخصصان حقوقی و نهادهای نظارتی واگذار کنند. افراد با تمرکز بر ایجاد ارتباط با این نهادها و ارائه شواهد و مستندات جمع‌آوری شده، می‌توانند در پیشگیری از فعالیت‌های پولشویی و همچنین امکان دست‌گیری از افراد متخلفی که در زمینه پولشویی فعال هستند، عملیاتی کاملا موثر را راه‌اندازی کنند.

در نهایت، با ارائه شواهد مشخص و دقیق درباره فعالیت‌های پولشویی به مراجع قضایی و نهادهای قانونی، تلاش برای کاهش فعالیت‌های پولشویی و تبعات نامناسب آن در جامعه، موفق خواهد بود. این گزارش‌دهی‌ها می‌تواند به عنوان یکی از برترین راهکارها در حفظ سلامت خانه رو به مقابله با پدیده پولشویی محسوب شود.



نحوه‌ی تعیین و تعقیب مشتبهانه کار پولشویانه

قانون‌گذاران، مقامات اجرایی و نهادهایی همچون بانک‌ها، دادستانی‌ها و ادارات محافظت از اطلاعات بیشتری راجع به تعیین کار پولشویانه دارند. به طور کلی، تعیین کار پولشویانه به معنای شناسایی فعالیت‌هایی است که شامل انتقال و پنهان‌کردن پول‌های کثیف با هدف پنهان کردن منبع آنها می‌شود. بعد از تعیین کار پولشویانه، نهادهای قانونی در حال تعقیب مشتبهانه کار پولشویانه برای شناسایی و دستگیری مشتبهان فعال در این زمینه قرار دارند.

یکی از روش‌های تعیین کار پولشویانه، نظارت بر حرکت پول و پرداخت‌هایی است که با قوانین مالی آشنایی ندارند و کشورهایی در لیست سیاه پول‌شویی قرار دارند. تعرفه‌ها و نرخ بالای ارسال پول، دریافت و عدم رعایت تحریم‌هایی که به نوعی می‌توانند برای کار پولشویی استفاده شوند، به عنوان نمونه‌هایی از این نوع پول‌شویی‌ها هستند.

نهادهای قانونی با استفاده از تکنیک‌هایی نظیر پیوستن به منابع موجود در شبکه‌های اجتماعی، شناسایی کسانی که به سرمایه‌گذاری در محصولاتی که در لیست سیاه قرار دارند، روی آورده‌اند و استفاده از دارایی‌های ساختگی یا خرید و فروش در دارایی‌های ثابت از متد‌های دیگر برای تعیین و تعقیب مشتبهانه کار پولشویانه استفاده می‌کنند. همچنین، بنیادهای مالی، شبکه‌های بانکی و نهادهای مرتبط در مسیر پول‌ها استفاده شده در کار پولشویی را بازبینی می‌کنند و این شبکه‌ها را دستورالعمل‌هایی برای جلوگیری از پول‌شویی بهبود می‌بخشند. با اینکه به دلیل پیچیدگی کار پول شویی بعضی مواقع این تعیین کار پولشویانه دشوار است اما با استفاده از روش‌های موجود نهادهای مربوطه تلاشی برای شناسایی آنها انجام میدهند.



انواع جرایم مرتبط با پولشویی

جرایم پولشویی به معنای فرآیند پنهان کردن مبالغ دارایی که از فعایت‌های غیرقانونی یا غیرشفاف تامین شده است، و به وسیله جبران ظاهر قانونی، تهیه یا مالی برتری جدید به منظور استفاده از آنها برای فعالیت‌های غیرقانونی یا معاملات مستقیم در بخش‌های مختلف از اقتصاد است.

ترتیب بندی اقدامات پولشویی از تبدیل دارایی‌های غیرقانونی به دارایی‌های قانونی می‌باشد ، به وسیله دستیابی به تجارت، املاک، معاملات و سایر فعالیت‌های قانونی است. این امر می‌تواند با استفاده از معاملات مشکوک به خود را به عنوان زیرمجموعه های قانونی با تجارت و معاملاتی که اغلب با یک دستگاه قضایی و پلیسی در تضاد نیستند.

ترتیب دیگری که برای پولشویی استفاده می‌شود، اختلاف فرار از مجازات‌های قانونی از جمله مالی و محرومیت و تجربه از جایی که پول زیاد دخل نواخته است. بدین منظور افراد با انتقال پول به کشورهای دیگر تلاش میکنند تا از دید چشمگیر دولت و حقوقی مجرمانه خود فرار کنند.

دیگر نوع پولشویی نیز به عنوان معاملات سیاه و انتقال های پول با استفاده از شبکه های فرعی اعضای متفاوت قانونی ضد تجارت و دولت هست که در آنها پردازش ابزار و ثبت اطلاعات معاملات در داخل و بین المللی را فراهم می‌کنند.

از آنجا که پولشویی باعث تحقق بسیاری از جرائم غیرقانونی می‌شود، مصوبات قانونی خاصی برای مبارزه با پولشویی گردآوری شده است. ثبت شناسنامه‌ی معاملات بزرگ، یافتن کشف پول غیرقانونی، بررسی رفتار مشکوک و کشف هویت قربانیان پولشویی همه جمعیت عمومی برای مبارزه با پولشویی و جرم، داخل و خارج از آب و هوا در حال اجرا است.



تأثیر پولشویی بر اقتصاد کشور

پولشویی به عملیات مالی گفته می‌شود که به کمک آن فرد یا گروهی که در آن دخالت دارند، سود حاصله از فعالیت‌های مجرمانه زیر سطحی به عبارت دیگر قاچاق کالا، مواد مخدر و تروریسم، به عنوان سرمایه فردی یا سازمان، تبدیل می‌شود. پولشویی، پدیده‌ای است که تأثیرات خود را در اقتصاد کشور همچون عواملی از قبیل گسترش نفوذ و جریان نامنظم پول و بهبود بخشیدن قدرت، دسترسی به دلار و پول های خارجی، کاهش مالیات کسر شده، تأثیرات سیاسی و اساسی، تضعیف راههای ارتباطی و تأثیرات غیر مستقیم نظیر زیان‌های اجتماعی، جریمه‌های یکطرفه و کنترل محدود د Hunد از دیگر تأثیرات همه‌گیر خود اطلاق می‌کند.

تأثیرات اقتصادی اصلی پولشویی پیامدهای جدی برای اقتصاد کشور خلق می‌کند. این امر باعث به وجود آمدن رشوه، افزایش تورم، کاهش سرمایه، افزایش قیمت و کاهش قدرت خرید می‌شود. بنابراین، پولشویی ممکن است باعث به وجود آمدن اعتماد بی‌رحمانه در بازار باشد که به تبع آن تولید داخلی کاهش و کم کردن قدرت خرید جامعه می‌شود.

با توجه به جدایی خودش ، پولشویی ممکن است بر بانک‌ها و نظام مالی کشور تأثیر گذار باشد و موجب ترس و نگرانی برای بانک‌ها و نهادهای مالی، قلق به بازار ارز و سایر بخش‌های مختلف اقتصادی شود. برای جلوگیری از پولشویی و غسل پول به طرق غیرمجاز، کنترل‌های سختگیرانه‌ای در کشورهای مختلف برقرار شده است.

با توجه به شدت بیشتر پولشویی در بازار جهانی در دهه‌های اخیر، در نبود هرگونه بازدید به همراه تضعیف الگوها و مشکلات اجتماعی جدی، دولت‌های کشورها مجموعه‌ای از موضوعات قرارداده اند که به افزایش کارآیی موجودیت‌های مرتبطی مانند مالیات بر خرید و فروش، ارتقاء پایداری بانکی، رعایت شفافیت در ارتباطات، حفظ تمامیت سیستم اطلاعاتی، ترکیب واحدهای مختلف، هماهنگی بخش‌های مختلف اقتصاد، و متعهد شدن به همکاری با نهادهای مرتبط مانند مراجع قضایی را بپیچانده اند.



تاثیر پولشویی بر توسعه اقتصادی کشور

تاثیر پولشویی بر توسعه اقتصادی کشور یکی از مهمترین چالش‌هایی است که کشورهای دنیا به آن روبرو شده‌اند. پولشویی به معنای پنهان کردن منابع غیرمجاز و درآمدهای تبعیض‌آمیز است که به منظور انتقال و شستشوی پول صورت می‌گیرد. این عملیات هم بر جامعه و هم بر کشور تاثیر منفی می‌گذارد.

تاثیر پولشویی بر توسعه اقتصادی می‌تواند باعث کاهش نوآوری، کاهش رقابتی بین شرکت‌ها و در نتیجه کاهش اشتغال شود. همچنین، اثرات پولشویی بر رشد اقتصادی کشور را نیز کم می‌کند. این عملیات باعث ناروایی در سیستم مالی و تضعیف اعتماد عمومی به نظام مالی اقتصادی شده و در نتیجه باعث تبعیض در توزیع ثروت می‌شود.

علاوه بر این، پولشویی تاثیر مخربی بر توسعه صادرات و جذب سرمایه نیز دارد. با صورت گرفتن پولشویی، شرکت‌ها توانایی رقابت با سایر شرکت‌های حقیقی را از دست خواهند داد و در نتیجه صادرات و جذب سرمایه خارجی کاهش خواهند یافت. این امر باعث کاهش تعهدات طرفین حقوقی و بانکی نیز خواهد شد و باعث اخلال در روابط تجاری می‌شود.

در کل، پولشویی باعث فشار بر اقتصاد کشورها می‌شود و تاثیر مخربی بر توسعه اقتصادی دارد. برای مقابله با این مشکل، می‌توان مقررات سختی را در نظام مالی و بانکی برای مبارزه با پولشویی ایجاد کرد و همچنین با توسعه خدمات تأمین اعتماد، از مردم و شرکت‌ها برای عدم شستشوی پول اطمینان حاصل کرد.