بیمارستان
بیمارستان یک موسسه درمانی است که افرادی که در آنجا به دلایلی نیاز به مراقبت و درمان دارند، میتوانند به خدمات درمانی دسترسی داشته باشند. بیمارستانها عموماً دارای اتاقهای بستری هستند که به کمک تجهیزات پزشکی مورد نیاز برای درمان و مراقبت از بیماران مجهز شدهاند. همچنین در آنجا، عملیات جراحی و پزشکی نیز انجام میشود.
در بیمارستانها به دلیل پذیرش افراد با مشکلات مختلف، تلاش میشود تا محیطی امن و پاکیزه برای بیماران فراهم شود. همچنین افرادی که در بیمارستان کار میکنند، مانند پرستاران، پزشکان و پشتیبانان، آموزش و آمادگی لازم برای ارائه خدمات بهتر و کیفیتی بالاتر به بیماران دارند.
بیمارستانها در سطح شهر و کشورها میتوانند مختلف باشند. برخی از آنها به عنوان بیمارستانهای عمومی شناخته میشوند که خدمات درمانی رایگان به همه ارائه میدهند. بیمارستانهای خصوصی نیز وجود دارند که هزینههای بیماران را تحت عهده دارند و در سطح خدمات وابسته به تجهیزات و تخصص پزشکان و پرستاران آنها متفاوتند.
نظارت و کنترل بیمارستانها تحت مسئولیت شورای بهداشت و درمان کشور و مراجع مسئول قرار دارد. وظیفه این سازمان ها، بررسی کیفیت خدمات کلیه بیمارستانها، معیارهای بهداشتی، پزشکی و امنیتی موجود در آنهاست، تا بازدهی بیشتر و کیفیت خدمات به دست آید.
اهمیت بیمارستانها از آن روست که در بسیاری از موارد، زندگی و سلامتی بیماران نیازمند خدمات درمانی حرفهای است که تنها در بیمارستانها قابل ارائه میشود. دریافت خدمات درست و کامل در بیمارستانها باعث بهبود سلامت و رفع مشکل سریعتر بیماران میشود.
کلینیک
کلینیک یک نوع مرکز پزشکی است که در آن خدمات پزشکی و درمانی به بیماران ارائه می شود. این مراکز عموماً توسط پزشکان و کادر پزشکی و پرستاری متخصص مدیریت می شوند و به منظور ارائه خدمات به بیماران مختلف توسط انواع تخصص های پزشکی تاسیس شده اند.
در کلینیک ها، مراجعین با برخورد پذیری و احترام به حقوق بیماری دریافت خدمات پزشکی و درمانی ویژه به مشکلات خود دست پیدا می کنند. این مراکز عموماً در شهرها و مناطق اطراف شهرها قرار دارند و با یک هماهنگی سریع و قابل اعتماد، بیماران می توانند برای دریافت خدمات پزشکی به آنها مراجعه کنند.
در کلینیک ها، پزشکان متخصص می توانند در تشخیص و درمان بیماری های مختلف از جمله بیماری های قلبی، روانی، خونی و… با همکاری کادر پزشکی متخصص به بیماران کمک می کنند. همچنین، در کلینیک ها ارائه خدمات پیشگیری و مانیتورینگ برای افرادی که به دنبال بهبود وضعیت سلامتی خود هستند، نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است و می تواند در دستیابی به سلامتی بهتر و بهترین حالت کمک کنند.
با توجه به اهمیت خدمات پزشکی و درمانی، کلینیک ها به عنوان مکان هایی محبوب برای دریافت خدمات پزشکی و درمانی برای افراد مختلف، به طور گسترده ای در سراسر دنیا شناخته شده اند و به عنوان یک مرکز اساسی در ساماندهی خدمات پزشکی و درمانی برای بیماران تلقی می شوند.
مرکز بهداشتی
مرکز بهداشتی، یک سازمان عمومی است که وظیفه مراقبت و حفظ سلامتی جامعه را داراست. هدف اصلی این مرکز، ارائه خدمات پیشگیری و درمانی برای بیماری ها و امراض مختلف است. برای این منظور، مرکز بهداشتی با بسیاری از موضوعات بهداشتی مانند بیماری های عفونی، امراض قلبی، بیماری های اعصاب و روان، بیماری های عفونی، بیماری های واگیردار، واکسیناسیون، سلامت خانواده و… سر و کار دارد.
مرکز بهداشتی در سراسر دنیا وجود دارد و به طور عمده از دو بخش عمده تشکیل شده است، بخش اول مربوط به پیشگیری از بیماری ها و بخش دوم مربوط به خدمات درمانی و درمان بیماری ها است. بنابراین، مراقبت و حفظ سلامتی افراد، تلاش برای کاهش شیوع بیماری ها، آموزش بهداشتی، واکسیناسیون و مراقبت از سلامت افراد مسئولیت های اصلی مرکز بهداشتی است.
مرکز بهداشتی با تزریق پول، ارائه تجهیزات پزشکی و بهینه سازی خدمات بهداشتی، تعداد بیماری هایی را کاهش می دهد که می تواند در جامعه شیوع یابد. بنابراین، مرکز بهداشتی جزء مهم ترین سازمان های عمومی است که به نوبه خود در حفظ سلامتی جامعه نقش اساسی ایفا می کند.
پزشک
پزشکی یکی از حوزههای علمی پر چالش و تاثیرگذار است که به بررسی، تشخیص و درمان بیماریها میپردازد. پزشکان به عنوان کسانی که نقش بسیار مهمی در بهبود و حفظ سلامتی افراد جامعه دارند، با کاربرد دانش، تکنولوژی و فناوریهای پیشرفته، نیازهای بیماران را برطرف میکنند.
پزشکان مختلفی با توجه به تخصص خود در مواردی مانند جراحی، داخلی، اطفال، روانشناسی، گوش و حلق و بینی، چشم، قلب، زنان و زایمان و دندانپزشکی مشغول به کار هستند. همچنین، تحقیقات پزشکی نیز نقش بسیار مهم و بهینهسازی شده در تمام جوانب پزشکی ایفا میکند.
اصطلاحا با درمان مشخصات ادامه میدهد که پزشک مسئول بررسی و تشخیص ابتلای بیمار به بیماری خاص و درمان آن است. پزشکان میتوانند ابتدا با بررسی علائم و نشانههای بیماری به تشخیص بیماری برسند و سپس کار مربوط به درمان را آغاز کنند. درمان بیماری به سه شیوه ممکن است: دارو، جراحی و پزشکی ترکیبی. معمولاً طبق آموزشهای پزشکی، از درمانهای دارویی شروع میشود و در صورت عدم پاسخ به آنها، مراحل درمان را با جراحی و یا پزشکی ترکیبی پیش میبرند.
آشنایی با اطلاعات پزشکی و روشهای درمانی حاضر به مردم کمک میکند تا مسئولیت خود در حفظ سلامتی شخصی خود را بهتر درک کرده و طیف گستردهای از بیماریها، از جمله بیماریهای واگیردار و ناگوار، را بشناسند. لذا آموزش و پویایی در مورد پزشکی چیزی بسیار پر اهمیت است.
روانپزشک
پزشکی روانی یا روانپزشکی بررسی بیماریهای روانی و اختلالات رفتاری را در افراد باهدف تشخیص، درمان و پیشگیری از آنها انجام میدهد. برای مثال، روانپزشکان میتوانند به بیمارانی که با اختلالات عقلی از جمله افسردگی، اعتیاد، اضطراب یا اختلالات خوردن روبرو هستند، کمک کنند. برای این کار، آنها به سیستم عصبی و عملکرد مغز فرد توجه میکنند و با دستورالعملهای درمانی مناسب، مانند مصرف داروها، روانشناسی، و در برخی موارد حتی دستگاههای تحریک عصبی، تلاش میکنند برای بهبود شرایط روانی بیمار.
روانپزشکان، همچنین، ممکن است با کسانی کار کنند که به طور فزاینده احتیاج به کمک خود را اعلام کردهاند. این افراد میتوانند از افرادی باشند که با زندگی شخصی خود مشکل دارند، دچار اختلال در فرایند یادگیری هستند، به سطح کارآیی خود در کار مشکل دارند یا به دنبال حل مشکلات رفتاری هستند. در این موارد، روانپزشکان در مشاوره با بیماران، فنون و روشهای مختلف روانشناسی را مورد استفاده قرار میدهند که توجه آنها به جنبههای عاطفی و روانی اشخاص میباشد.
روانپزشکی نه تنها برای دیدن بیماران بلکه جهت ارزیابی و ارائه مشاوره به خانواده و دیگر افرادی که درگیر مشکلات روانی هستند نیز بسیار مهم است. روانپزشکان میتوانند با اعمال فنون، مثل مکاتب روانشناختی و نظریات روانکاوی، به کاهش اختلالات روانی و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کنند. به طور خلاصه، روانپزشکان با بهره گیری از کلیه مهارتهای روانشناختی و درمانی، خدمترسانی به افرادی را انجام میدهند که نیاز دارند تا با مشکلات روانی خود برخورد کنند و به شرایط بهتری دست یابند.
درمانگاه
درمانگاهها یکی از امکانات اساسی در تامین خدمات بهداشتی محسوب میشوند که به صورت پایه و اصلی در ساماندهی سیستم بهداشتی کشور تلاش میکنند. این مراکز به صورت دائمی و در تمام روزهای هفته با در دسترس بودن پرسنل متخصص و مجهز به تجهیزات پزشکی و توانایی درمان صحیح برای بیماران، به ارائه خدمات درمانی، پیشگیری و بهبودی بیماران میپردازند.
درمانگاهها عموماً به دو دسته عمده فعالیتهای درمانی تقسیم میشوند که شامل درمانگاههای عمومی و درمانگاههای تخصصی میباشند. درمانگاههای عمومی به صورت کلی، همه جمعیت را برای ارائه خدمات درمانی به خود میپذیرند و بیماران را برای شروع درمان به پزشک مناسب معرفی میکنند. درمانگاههای تخصصی، در مقابل، به بیمارانی که نیاز به تخصصهای خاص دارند، ارائه خدمات درمانی میکنند و بیماران به پزشک تخصصی رجوع میکنند.
بیماران اغلب به بازدید از درمانگاه به دلیل حملات ناگهانی یا بیمار شدن غیرعادی با احساس درد و علائم بیماری مربوط به خود میآیند. درمانگاههای عمومی و تخصصی، به بیماران به طور کامل پاسخ میدهند و توانایی درمان آنها را دارند. بعضی از درمانگاهها برای ارائه خدمات، تحت قوانین و مقررات سیستم بهداشتی کشور فعالیت میکنند و دیگری به عنوان یک مرکز خصوصی در حوزه درمانی فعالیت میکنند.
در نهایت، درمانگاهها به طور عمومی مراکزی هستند که برای ارائه خدمات بهداشتی و درمانی برای همه جمعیت شرکت کننده در سامانه بهداشتی، دایر میشوند. اگرچه درمانگاهها همیشه به عنوان مراکزی برای ارائه خدمات همه جانبه شناخته شدهاند، وجود درمانگاههای تخصصی برای تأمین بهتر و موثر خدمات بهداشتی برای بیماران خاص و جامعه در حوزههای خاص نیز ضروری است.